Alman Hamamböceği Blatella

0.5-1 cm boyunda, kahverenkli, en hızlı üreyen hamamböceği türüdür. Bıraktığı bir pakette (kokon) 40-48 civarında yumurta vardır. Bir dişi yılda 30.000’i bulan yavru sayısına ulaşabilir. Ömrü bir yıldır. Kuru ve sıcak yerleri sevdiği için halk arasında KALORİFER BÖCEĞİ olarak da anılırlar. Çok pistirler ve her şeyi yerler. Her pisliği, mikrobu taşır ve bulaştırırlar. Gıda, su ve sıcağa olan ihtiyaçlarından dolayı insan olan her yerde aktiflerdir. Evlerde ilk yerleşecekleri yerler mutfak ve banyolardır. Hemen hemen bütün zamanlarını yuvalarında, delik ve çatlaklarda saklanarak geçirirler. Karanlığı sevdiklerinden geceleri daha aktiftirler. Çok dayanıklıdırlar. İlaçlara karşı çok çabuk direnç geliştirirler. Marketten ufak bir poşet içinde veya bir yumurta paketinde evinize gelebilirler.

“Dizanteri, gıda zehirlenmeleri, Verem, Gastroenteritis, Antrax, Pnomoni, Hepatit, Mantar hastalıkları, Astım, allerjik reaksiyon gibi çeşitli hastalık mikroplarını taşır ve bulaştırırlar.”

Kontrol Önlemleri

Bu haşerenin kontrolü zordur. Tecrübe, teknik bilgi, uygun insektisit ve periyodik uygulama gerekir. Kalıcı insektisitleri her türlü çatlak ve yarıklara, kapı pervazı, süpürgelik, dolap arkası gibi yerlere uygun dozlarda uygulamak gerekir. Gerekirse özel yemleme sistemi (TES) uygulanır.

Önerimiz

Apartman haşere anlamında temizse; sakinlerin dikkatli olması, ilk böcek geldiğinde ise o dairenin böcek yayılmadan ilaçlatılması gerekir. İhmal edilirse diğer dairelere de yayılarak rahatsızlık verir ve masraflara neden olur. Örneğin 30 daireli bir apartmanda 6-7 dairede üreme başlamışsa, bütün apartman dairelerinin komple ilaçlatılması en doğru harekettir. Bu yapılmazsa, böcekler daireler arasında dolaşır ve sorun zaman içinde kronikleşir.

Amerikan Hamam Böceği

Erginleri ortalama 2-3 cm boyunda, kanatlı, kırmızımsı kahve renginde olan en büyük hamamböceği türüdür. Bütün insanların yediği ve yemediği her şeyi yerler (Kağıt dahil). İçinde 14-16 yumurta bulunan paket (kokon) yaparak her mevsim ürerler. Genelde toplu koloniler halinde yaşarlar; 15 ay kadar ömürleri vardır. Nemli, sıcak ve pis yerleri severler. Kanalizasyon, kazan dairesi, depo, bodrum, toprak altı galerileri, ambalaj içleri gibi yerleri istila ederler. Genelde endüstriyel işletmelerde çok görülürler.

“Dizanteri, Gıda zehirlenmeleri, Verem, Gastroenteritis, Antrax, Pnomoni, Hepatit, Mantar hastalıkları, Astım, Allerjik Reaksiyon gibi çeşitli hastalık mikroplarını taşır ve bulaştırırlar.”

Kontrol Önlemleri

Yaşadığı ortam ve yerlerin iyi araştırılması ve profesyonel bir servis tarafından mücadele edilmesi gerekir. Kalıcı etkili insektisit kullanılır; koli ve malzemeyle de gelebilirler; dikkat etmek gerekir.

Ev Faresi

Çok küçüktürler. (Yaklaşık 3 cm civarı). Fındık faresi olarak da anılırlar. Renkleri genelde gridir. Büyük kulakları, küçük gözleri ve burunları vardır. Pislikleri siyah pirinç büyüklüğünde ve ovaldir. Pisliklerini etrafa saçarlar. Yuvalarını gıda merkezlerine yakın oyuk ve boşluklarda yapar; ev ve iş yerlerine yerleşirler. Çok iyi tırmanıcı ve sıçrayıcıdırlar. Çok çabuk ürerler; gebelikleri 18-21 gün sürer ve her seferinde 5-8 arası yavru doğururlar. Yılda 5-10 döl verebilirler. Çok güçlü koku duyuları vardır. Yetişkin bir ev faresi 0.5 cm delikten geçer ve 4 metre yüksekten atlayabilir.

Çatı Faresi

Ergin çatı faresi, kuyruğu hariç 16-21 cm boyunda ve 80-300 gr ağırlığındadır. Sivri burnu, iri kulak ve gözlere sahip olup, tüyleri kahverengi veya siyah renktedir. Çok iyi tırmanıcıdırlar. Bina içleri ve altında, çatısında, çöp ve odun yığınları içinde yaşarlar. Erginlerin dışkıları lağım faresinin dışkısına benzer; fakat daha sivri uçludur. Çatı fareleri 4 ayda ergin hale gelir ve 12 ay yaşarlar. Bir kerede 4-8 yavru doğurur ve yılda 6 döl verebilirler. 12 mm’den büyük aralıklardan kolayca geçebilirler.

“Fareler Leptospirosis, Selmonella, Brucellosis, Kuduz ve Şap gibi bir çok hastalığı yayarak büyük tehlike teşkil ederler.”

Lağım Faresi

Ergin lağım faresi, kuyruğu hariç 18-25 cm boyunda ve 200-600 gr ağırlığındadır. Burnu küt, kulak ve gözleri diğer türlere göre daha küçük, kaba tüyleri kahverengi-siyah, karın bölgesi ise gri-beyaz arası bir renktedir. Lağım fareleri daha çok bina içlerinde kanalizasyon sisteminde, bodrum ve alt katlar ile depolarda, bina dışında ise nehir kenarlarında, yol boyunca toprak altında, çöp yığınları ve beton altında yuva yaparlar. Erginlerin dışkıları iki ucu küt kapsül şeklinde ve 20 mm kadar uzunlukta olabilir. 2-5 ayda ergin hale gelir ve 1 yıl yaşarlar. Gebelikleri 3 hafta sürer. Bir kerede 7-8 yavru doğurur ve yılda 3-6 döl verebilirler. Güçlü koku ve işitme duyularına sahiptirler. 12 mm den büyük aralıktan kolayca geçebilir; 15 metre yükseklikten atlayabilirler. Doğaları gereği kemirmeyi severler ve en çok da elektrik kablolarını kemirdikleri için sık sık yangınlara sebep olurlar..

Kara Sinek

0.5-1 cm boyunda, siyah-gri renktedirler. Çöp ve gübre gibi nemli organik madde bulunan yerlere 100-150 tanesi yığın halinde yumurtalarını bırakır. Çıkan larvalar organik maddelerle beslenir ve sıcak havada ortalama 7-8 gün içerisinde ergin hale gelirler. Çok çabuk ürerler. Her türlü gıda ve çöp artıklarıyla beslenirler ve ortalama 3 km uçarak çevrede insanların yaşadığı her yeri istila ederler. Vücutlarında çok çeşitli hastalık mikropları taşıdıkları için her dolaştıkları yerlere mikropları bulaştırırlar. Zira her 5 dakikada bir gezindikleri yerlere dışkı bırakırlar.

“Kolera, Diare, Dizanteri, Hepatit, Çocuk Felci, Gıda zehirlenmeleri, Selmonellosis, Verem gibi hastalıkları bulaştırır.”

Kontrol Önlemleri

• Çöp ve gübreleri muntazam kaldırmak ve bunların üzerinde üremeyi engelleyici larvasit uygulamaları yapmak.
• Uçan haşerelerin eve girmesini önleyici pasif tedbirler almak (tel sineklik, yapışkan levhalı UV cihazlar gibi)
• Profesyonel sevise başvurup üreme yerlerinin tespiti ve uçkun mücadelesi için yardım almak gerekir. Ayrıca sineğin yoğun girdiği kapalı alanlarda da kalıcı etkili uygulama yapılarak, 25-30 gün süreyle gelen sineklerin devamlı ölmesini sağlayarak yoğunluğu düşürmek de mümkündür.

Sivri Sinek

Anofel ve Kleks olmak üzere iki ana gruba ayrılır ve birçok türleri vardır. Temiz, sıcak, serin, kirli her türlü su birikintilerinde ürerler. Yumurtalarını su birikintilerine tek tek veya grup halinde bırakırlar. Larva ve Pupa (kurtçuk) döneminden sonra, uygun sıcaklık ortalamalarında, 8-9 günde ergin sinek haline gelirler. Dişileri yumurtlamak için canlı kanı emmek zorundadır. Bu sebeple insanları çok rahatsız ederler. Nemli ve loş ortamlarda barınırlar. Geceleri faaliyet gösterirler. Erkekleri meyve ve bitki özsuyu ile beslenirler. En az 3 km uçarak, ürediği yerlerin çok uzaklarına kadar yayılırlar ve canlıların yaşadığı ortamlarda yoğunlaşırlar.

” Anofeller Sıtma hastalığını yaymada rol oynar. Ayrıca Fil hastalığı, sarı humma, Nil humması, Beyin iltihabı gibi hastalıkların yayılmasında da önemli rolleri vardır.”

Kontrol Önlemleri

Durgun su birikintilerini yok etmek.

Her türlü birikinti suya, kanala, foseptiğe, havuza ve göle belli periyotlarla larvasit (larva öldüren ve üremeyi durduran) uygulamak en etkili ve en ekonomik yöntemdir.

Uçkun mücadelesinde ise; Termal Fog, ULV veya rezidüel (kalıcı) uygulama metodları ortama göre uygun ekipmanlarla uygulanır. Geniş alanlarda iyi bir araştırma ve planlama yapmak gerekir. Bu sebeple bu konuda tecrübeli, profesyonel uygulayıcı gerekir.

Kene

3 mm boyunda, kırmızı-kahverengi renginde, yassı, oval parazitlerdir. Kan emerek büyürler. Keneler köpekler dışında, hayvanlara ve insanlara da yapışıp kan emerler. Dış alanlarda çimenlerde, çalılıklarda ve hayvan barınma yerlerinde bulunurlar ve buralardan geçen hayvanlara yapışırlar. Hayvanlar vasıtası ile evlerin içine kadar gelirler. Bir dişi kene, ev içerisindeki bir çatlağa veya yarığa yumurta bırakırsa, 1 hafta içerisinde yüzlercesinin oluşmasına sebep olur.

Kontrol Önlemleri

Kenelerin evin içinde ve dışında kontrolü zahmetlidir. Mücadelenin tekrarlanması gerekebilir. Bunun için profesyonel bir servise ihtiyaç duyulur.

Bit

Çok küçük sarı renkte ve 2-5 mm boyundaolan bir dış parazittir. Memelilerin ve insanların vücudunda, kanlarını günde 2-3 kez emerek yaşarlar. Erişkinleri uzun süre gıdasız yaşayabilir. Baş, vücut ve kasık biti şeklinde çeşitleri vardır. Saç ve çamaşırlara yumurtasını (sirkesini) kuvvetlice yapıştırır. Kasık biti, kasık arasında deri içine girip yerleşir. Yaşanılan ortamdaki ortak eşyalar ve kişinin şahsi eşyası ile de yayılırlar. Ev içi ve okul gibi toplu yaşama alanları da kolay bit yayılma yerleridir. Özellikle kışın, temizliğin yetersiz olduğu ortamlarda sıkça görülür.
Bitlerin ısırdığı yerlerde şiddetli kaşıntı olur. Deri koyu esmerleşir, leke ve papuller oluşur. Bu papullere bakteriler yerleşirse, fronkülosis impetigo gibi enfeksiyonlar oluşur. Tifüs ve humma gibi önemli hastalıkların da etkenidir.

Pire

Siyah-kahverengi renginde, 2 mm boyunda, katlı yapılı ve altı bacaklı olup, vücudunda ve bacaklarında kılları bulunur. Sıçrayan yapıdadır. Dikey 20 cm, yatay 40 cm zıplarlar. Hayvan, insan, toz ve kuş piresi şeklinde türleri vardır. Çok çabuk popülasyon yaratırlar. Üreme hızları haftada 2000 yavruya ulaşabilir. Yumurtalarını toz, toprak içine ve zeminlere dağınık vaziyette bırakırlar. Uygun sıcaklık değerlerinde 8 -10 günde pire haline gelirler; sıcaklık yeterli değilse bu süreç 80-90 güne kadar uzar. Yumurtlamak için kan emerler. Bu sebeple canlıya ve insana anında hücum ederler. Canlı üstünde saprofit yaşadığı için evlere kolay taşınırlar. Özellikle geceleri aktiftirler. Ciltte noktacıklar halinde ısırık izleriile iç çamaşırlarda kahverengi pisliğinin lekeleri gözlemlenebilir. En çok hayvanların dinlenme alanlarında görülür ve ürerler.

“Tifüs ve Veba hastalığı bulaştırırlar.”

Kontrol Önlemleri

Ürediği ortamı tespit edip ilaçlamak, kedi ve köpek gibi hayvanları da ilaçlayıp temizlemek gerekir. İlaçlar pupa döneminde etkili olmadığı için ilaçlamadan sonra 15 gün kadar pire görülmesi doğaldır. Daha sonra onlarda kaybolur. Bazen tekrar ilaçlama gerekebilir.